ايرانيان از ديرباز نمادي بسيار زيبا ، شگفت انگيز و سرشار از دانش و فرهنگ داشته اند.

نام اين نشان زيبا "فره وشي" يا "فروهر" مي باشد که قدمتي بيش از 4000 سال براي آن تخمين زده اند.

تک تک اجزا اين نماد داراي مفهوم و دانشي خاص مي باشد که آن را مورد بررسي قرار مي دهيم ويژگي‌ها

1- چهره فروهر همانند آدمي است ،از اين رو گوياي پيوستگي با آدمي است، او پيري است فرزانه و کار آزموده، نشانه از بزرگداشت و سپاس از بزرگان و فرزانگان و فرا گيري از آنان دارد .

2- دو بال در پهلو‌ها که هر کدام سه پر دارند اين سه پر نشانه سه نماد پندارنيک، گفتارنيک، کردارنيک که هم‌زمان انگيزه پرواز و پيشرفت است.

3- در پايين تنه فروهر سه بخش، پر‌هايي بسوي پايين است ،که نشانه پندار و گفتار و کردار نادرست ويا پست مي‌باشند، از اينرو آنرا، آغاز بدبختي‌ها و پستي براي آدمي مي‌دانند.

4- دو رشته که در سر هر يک گردي (حلقه) چنبره شده‌اي مي‌بينيم ،در کنار بخش پاييني تنه مي‌باشند که نماد سپنتامينو و انگره مينو هستند ،که يکي در پيش پاي و ديگري در پس آن است.

و اين رشته‌ها هر يک در تلاش هستند که آدمي را بسوي خود بکشند ؛اين نشانه آنست که آدمي بايد به سوي سپنتا مينو(خوبي)پيش رود و به انگره مينو(بدي) پشت نمايد.

5- يک گردي (حلقه) در ميانه بالاتنه فروهر وجود دارد اين نشان، جان و روان جاودان است که نه آغاز و نه پاياني دارد.

6- يک دست فروهر کمي به سوي بالا و در راستاي سپنتا مينو اشاره دارد که نشان دهنده سپاس و ستايس اهورمزدا و راهنمايي آدمي بسوي والايي و راستي و درستي مي‌باشد.

7- در دست ديگر گردي (حلقه‌اي) دارد که نشانه، وفاداري به پيمان (عهد) مي‌باشد و نشانگر راستي و پاک خويي و جوانمردي است .